De kracht van kwetsbaarheid
Toen ik klein was, leerde mijn vader me al vroeg om voor mezelf op te komen. Ik mocht een eigen mening hebben. En ik hoefde zeker niet te doen, wat ik niet wilde. Om dat laatste statement kracht bij te zetten, voegde mijn vader er aan toe: “En áls ze iets bij je doen wat je niet wilt, geef ze dan maar gewoon een klap. En is het een jongen? Trap die maar gewoon tussen zijn ballen.” Nou moet je dit tegenwoordig maar niet meer tegen je kinderen zeggen, want voor je het weet, word je aangeklaagd. Maar de kern was helder. En achteraf begrijp ik ook waarom mijn vader het zei. Ik was een enthousiast, lief, open en onbevangen meisje. Maar tegelijk in de ogen van mijn vader toch ook wel een beetje onzeker en kwetsbaar. Daar moest ik me tegen weren.
Weren tegen je eigen kwetsbaarheid. Hoe doe je dat? Het gewoon negeren en net doen alsof je niet kwetsbaar bent? Dat is wat lange tijd mijn ingeslepen overlevingsstrategie was. Aangemoedigd door termen als “zo dat meisje staat haar mannetje”, “wat een lekker pittig ding” en “ze is zo lekker direct” voelde dat ook als “dat is wie ik ben”. Maar natuurlijk kwam ondertussen mijn weg gemoffelde kwetsbaarheid gewoon telkens weer even om de hoek kijken.
In een psychologische test die ik rond mijn dertigste maakte, kwam dat zelfs zwart op wit naar voren. Uit de tekst kwam dat ik een zeer zeker en krachtig persoon was, maar tegelijkertijd heel onzeker en kwetsbaar. De psycholoog had deze dualiteit nog nooit zo sterk gezien in één persoon. Nou vind ik het wel leuk om bijzonder te zijn, dus geboeid door dit fenomeen ben ik hier verder onderzoek naar gaan doen. Tot vorig jaar, inmiddels vijftien jaar later, eindelijk het kwartje viel…
Mijn kwetsbaarheid en het lef om dit te zijn en dus ook over dingen onzeker te zijn, is mijn grootste kracht. Vanuit mijn kwetsbaarheid durf ik open te zijn en te blijven. Ben ik nieuwsgierig. Ga ik uit van mijn eigen talenten, maar ben ik ook net zo benieuwd naar die van anderen. Geloof ik in anderen. Is vertrouwen voor mij de basis en is “samen” daarmee vanzelfsprekend. Durf ik los te laten. Sterker nog, ben ik gek op veranderen. Ook als ik nog niet weet wat “het nieuwe” is. Ik durf te onderzoeken. Te leven. Te springen en te swingen. Met de onbevangenheid van een kind. Daar ben ik trots op. Dat is wie ik ben. En van daaruit ben ik van waarde voor anderen. Waarde door hen te ondersteunen bij het bewust worden van de eigen kwetsbaarheden om deze juist als kracht in te kunnen zetten. Met trots en verve jezelf zijn, om zo een maximale bijdrage te leveren aan de maatschappij en Gezond Samenleven.
Gezond Samenleven
Doe je mee?
Blog door Debby de Jongste
Lijn1 creëert bewustzijn op en beweging naar gezond samen leven