Mijn Zorg

Vorige week kopte RTL nieuws “Studie verpleegkunde populair, maar bijna niemand wil voor ouderen zorgen”. Natuurlijk kunnen we op de bres springen voor meer geld en een beter imago van de zorg. Maar wanneer erkennen we dat er écht niet genoeg arbeidskrachten zijn voor de stijgende zorgvraag? Dat mijn, en vast ook jouw kinderen niet massaal de zorg in zullen gaan.

Eén van de redenen waarom het anders moet. En ja, ik geloof dat het anders kan!

Een van mijn vrienden, werkzaam in het ziekenhuis, heeft het druk. Erg druk. Maar dat moet ook. Want dan wordt er geld verdiend. Maar hij is niet blij. Want hij komt helemaal niet aan zijn passie toe. Aan de reden waarvoor hij voor zijn beroep heeft gekozen. Aan het leveren van zorg aan de patiënten die hem écht nodig hebben. Hij besteedt namelijk een groot deel van zijn tijd aan patiënten, die helemaal niet in het ziekenhuis thuis horen. Ongeveer 50% van zijn bezoekers is “onterecht” doorverwezen. En nu komt het: van die 50% hoort naar zijn schatting 70% helemaal niet in de zorg, dus ook niet bij de huisarts.

En dan mijn vader van 83. Natuurlijk hoop ik dat hij 100 wordt. Maar dan graag wél gelukkig. En niet als een oud mannetje dat door het overmatig medicijngebruik en de door verschillende specialisten ingezette behandelingen zijn bed niet meer uit wil omdat hij zo moe is…

Zomaar twee voorbeelden die laten zien dat meer zorgprofessionals inzetten, helemaal niet de oplossing is. Van maximale naar optimale zorg. En soms misschien even geen zorg, maar gewoon wat tijd en aandacht voor elkaar.

Ik geloof in die verandering.
Niet omdat het moet, maar omdat het kan!

– Door Debby de Jongste