Vanzelfsprekend Samen

Opgegroeid als enig kind, wonend in de polder, wist ik het zeker: als ik groot was, zou ik naar de stad verhuizen. Daar had je allerlei voorzieningen en was het lekker druk. En zo bedacht ik: “Altijd wel iemand om mee te spelen”.

Wat groter gegroeid en over de wereld gereisd, wist ik het zeker: als ik nog wat groter was, hoefde ik niet persé zelf kinderen, maar zou ik kinderen adopteren. Kinderen die tot dan toe samen waren opgegroeid. En misschien wel meer, of zelf een kindertehuis opzetten. Om kinderen vanuit het “samen” liefde te geven. Om samen betekenis te hebben. Voor onszelf en voor elkaar.

Wat groter gegroeid en werkervaring opgedaan, wist ik het zeker: ik zou nooit als zzp-er gaan werken. Het beeld van alleen werken, terwijl je met collega’s zoveel meer kon bereiken. Gebruik maken van elkaars kwaliteiten en ervaringen. In goede en slechte tijden. Verbonden.

Nu ik groot ben, weet ik het zeker: “samen” is voor mij een vanzelfsprekendheid, alsof het nooit anders is geweest. En wat ik nu al weet: als ik nog wat groter -of misschien wel kleiner- en omaatje ben, met of zonder kleinkinderen, wil ik ook meedoen. Erbij horen. Er toe doen. Vanzelfsprekend samen!

Is of voelt “samen”(werken) voor jou nog helemaal niet zo vanzelfsprekend? En wil je hierover eens van gedachten wisselen? Ik ga hierover graag met je in gesprek. Vanzelfsprekend samen!

Debby de Jongste

Lijn1 creëert bewustzijn op en beweging naar gezond samen leven